Requiem per Musine Kokalarin

Musineja asht 28 vjeçe kur dënohet me 20 vjet burg, dënimin e kryen me dinjitet për 18 vjet me rradhë, për me vazhdue Kalvarin edhe me 19 vjet të tjerë në internim derisa vdes në vendin e dëbimit prej diktaturës komuniste në vitin 1983, mbas plot 37 vjet burg e internim. Mbi këtë zojushë të fortë e me shpirt të paepun randon vetmija e tanë botës, ajo asht Prometeu femnor të cilës diktatura ja shkyen mëlçinë përditë e ma shumë e ajo përditë e ma fort e rritë atë, njashtu e lidhun nën shkambin e vdekjes së përditshme. Madje heroina jonë shkon ma ndej se Prometeu, ajo nuk kërkon kurrë mëshirë nga diktatori dhe kur mbaron dënimi thuejse mitologjik, ajo nuk pranon me u kthye në Gjinokastër, tashma të dhunueme nga diktatura. Si asht e mujtun që mbas 30 vjet demokraci, askush nuk e ka marrë mundimin, guximin e dashamirsinë me dhanë në nji vepër arti, vetminë dhe qëndresën e botës që mbajti mbi supe Musine Kokalari? Ajo asht poetja, shkrimtarja, intelektualja në nji, që nuk bani asnji kompromis me diktaturën. Çka mund të ketë nji frymëzim ma të madh për nji autor, shkrimtar e poet se sa nji figurë e tillë, nji model qëndrese e demokracije?Kjo dramë "Requiem për Musine Kokalarin" asht shkrue me tanë dashuninë e zemrës, me shumë dhembshuni e mbi të gjitha me nji art të ri modern, jashtë çdo elementi realsocialist, gja që do ta kishte fye kujtimin e vetë Musinesë. Këtu realja e postrealja janë shkri në nji. Mbi te tana unë jam përpjekë, ashtu siç ban Mikelangjelo në nji copë shkambi mermeri të kohës, me nxjerrë prej jetës së heroinës tragjike, karakterin e plotë të Musinesë, në mënyrë që kur të shifet si dramë, njerzit që e kanë njoftë apo e kanë të gjallë nga kujtimet e atyne, gjejnë me të vërtetë Musinenë, me tipin, temperamentin, kulturën, edukatën, të ecunin e sjelljen e saj. Gjergj J. Kola